ΤΑ ΖΑ,Στρατής Μυριβήλης (γ' γυμνασίου)

Ο Στράτης Μυριβήλης γεννήθηκε το 1890 στη Σκαμιά Λέσβου. Μετά το τέλος των εγκυκλίων σπουδών του (1909) θα αρχίσει να δημοσιεύει τα πρώτα λογοτεχνικά κείμενά του στα τοπικά έντυπα του νησιού.
Το 1912 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Φιλοσοφική Σχολή αρχικά και στη Νομική αργότερα, χωρίς ποτέ να πάρει πτυχίο, λόγω της συμμετοχής του στους αλλεπάλληλους πολέμους που διεξάγει η Ελλάδα εκείνα τα χρόνια.
Θα λάβει μέρος ως εθελοντής και στους δύο βαλκανικούς πολέμους (θα τραυματιστεί στη μάχη του Κιλκίς-20.6.1913) και λίγο αργότερα ως επίστρατος στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο και στη μικρασιατική εκστρατεία μέχρι το 1922.
Το 1923 επιστρέφει μετά αποδέκα χρόνια πολέμου, στην Μυτιλήνη όπου εκδίδει την εφημερίδα ΚΑΜΠΑΝΑ, στην οποία θα δημοσιευτεί σε 42 συνέχειες "Η ζωή εν τάφω."
Το 1932 εγκαθίσταται μονίμως με την οκογένειά του στην Αθήνα. Το 1956 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πεθαίνει στις 19 Ιουλίου 1969.
Ο Στράτης Μυριβήλης ( και όχι Στρατής όπως λανθασμένα τον αποκαλούν, διότι το όνομά του δεν προέρχεται απο το Ευστράτιος αλλά απο το Αρχιστράτηγος-Μιχαήλ, στην ντοπολαλιά κόπηκε το στράτηγος σε Στράτς) είναι ένας απο τους κυριότερους εκπροσώπους της "γενιάς του΄'30", μας έδωσε ορισμένα απο τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής πεζογραφίας του εικοστού αιώνα!
Στα κείμενά του συλλαβίζουμε την αγωνία της ελληνικής κοινωνίας να βρεί τον εαυτό της και τη θέση της, στον σύγχρονο κόσμο μετά την μικρασιατική καταστροφή και διαβάζουμε τις πνευματικές και ιδεολογικές ζυμώσεις της εποχής..
Τελειώνω αφήνοντας ένα απόσπασμα απο άρθρο του σχετικά με τις "παραδόσεις του γένους" που τo βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον και  επίκαιρο!:"..Όμως ένας άνθρωπος, ένας λαός, ένα έθνος, δεν εξαφανίζεται μονάχα με τη φωτιά και με το σίδερο. Δεν εξαφανίζεται μονάχα με το χάσιμο της ζωής του. Εξαφανίζεται πιο σίγουρα, πιο τελειωτικά με το χάσιμο της ψυχής του της ψυχής του της ατομικής, της ψυχής του της ομαδικής. Χάνω την ψυχή μου θα πει: χάνω την ουσιαστική μου ύπαρξη. Χάνω την αίσθηση της ατομικής μου τέλειας ψυχοπνευματικής σύνθεσης, που αποτελεί ένα μόριο από την μεγάλη, την πλατειά κοινωνική και εθνική σύνθεση, από την οποία αντλώ και ανανεώνω αδιάκοπα τα φυσιογνωμικά στοιχεία του πνεύματος μου και της ψυχής μου. Kαι αυτή η εθνική φυλετική ιδιομορφία της ψυχής μου είναι ακριβώς εκείνη που με εντάσσει φυσιολογικά μέσα στην πανανθρώπινη κοινωνική σύνθεση. Αλλά για να μη χάσω τον εαυτό μου, πρέπει να γνωρίσω τον εαυτό μου. Το «γνώθι σαυτόν» είναι η πλουταρχική πηγή της γνώσεως. Αυτό λοιπόν πρέπει να είναι η βάση της γενικής παιδαγωγικής προσπάθειας Έθνους, του οποίου εντολοδόχος είναι το Kράτος και η Εκκλησία. Όργανα γι' αυτή την συνειδητοποίηση είvaι το Υπουργείο Παιδείας, ο Κλήρος, ο Τύπος, ο καλλιτέχνης που εκφράζει την εθνική ψυχή και ολόκληρη η τάξη των διανοουμένων, που είναι υπεύθυνη για την πνευματική συγκρότηση του λαού. "

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ

Το "Η ζωή εν τάφω" άρχισε να σχεδιάζεται μέσα στα χαρακώματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στην προκάλυψη του Μοναστηριού της Σερβίας. Ένα κεφάλαιο κιόλας δημοσιεύτηκε από τότε στην εφημερίδα "Νέα Ελλάδα", που 'βγαινε στη Θεσσαλονίκη το 1917. Μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή, το πρώτο σύνολο μπήκε, όπως αναφέρω και παραπάνω σαν επιφυλλίδα στη βδομαδιάτικη "Καμπάνα της Μυτιλήνης". Το ανάτυπο από εκείνη την επιφυλλίδα (1924) στάθηκε η πρώτη έκδοση του βιβλίου.
 Από τότε το "Η ζωή εν τάφω"  παραμένει πάντα επίκαιρο μέσα στις τρικυμιώδεις πολιτικές περιπέτειες, τους ενθουσιασμούς και τις παρεξηγήσεις...
Οι στρατιώτες περνούν ατέλειωτα μερόνυχτα, όλο στερήσεις και κακουχίες μέσα στη λάσπη, ζωντανοί-νεκροί, χωρίς στην πραγματικότητα να πολεμούν. Το κλασικό αντιπολεμικό αυτοβιογραφικό έργο του Στράτη Μυριβήλη περιγράφει με μαεστρία τον παραλογισμό και τη ματαιότητα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, του "πολέμου των χαρακωμάτων".

Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΜΑΤΙΑΕίχε γυριστεί και σε τηλεοπτική σειρά στην ΕΡΤ το 1979 με τους:Χρήστος Βαλαβανίδη, Τιτίκα Βλαχοπούλου, Τάνια Τσανακλίδου, Νικήτα Τσακίρογλου, Μαρία Μαρμαρινού, Κώστα Τσιάνο, Κάτια Δανδουλάκη, Ειρήνη Ιγγλέση, Γιώργο Λουκάκη, Γιάννης Φέρτη, Βασίλη Τσάγκλο

http://vod.sch.gr/video/view/604.html


http://culture.ana.gr/view5.php?id=2973&pid=375


http://culture.ana.gr/view5.php?id=8049

ΤΑ ΖΑ,Στρατής Μυριβήλης (γ' γυμνασίου)

Φύλλο εργασίας

Α) 1η ενότητα: (Δύο πρώτοι παράγραφοι)

Τι είδους κείμενο μπορεί να είναι; Απομνημονεύματα, ημερολόγιο, γράμμα;

Τι είδους αφήγηση έχουμε;

Με ποιες φράσεις δηλώνει τα αντιπολεμικά αισθήματά του ο συγγραφέας;

Oι δύο παράγραφοι θα μπορούσαν να είναι ρόλογος σε μια έκθεση με θέμα:

B)2η ενότητα. (Τρίτη παράγραφος)

Ο αφηγητής μας είναι πολεμιστής;

Περιμένουμε από αυτόν μια ρεαλιστική περιγραφή;

Με ποιες φράσεις φαίνεται ο ρεαλισμός του;

Έναs τρόπος για να εκφράσει τα αντιπολεμικά του αισθήματα είναι και η ειρωνεία. Σε ποια σημεία φαίνεται;
Τι περιμένετε να συμβεί στα ζώα;

Αν θέλατε να κάνετε πιο έντονη την αδικία του θανάτου των ζώων πώς θα σκηνοθετούσατε τον χαμό τους;

Γ) 3η ενότητα

Ποιο ήταν το λάθος των γαϊδάρων;

Γιατί τελικά τα ζώα είναι πιο αδικημένα;

Η περιγραφή είναι πάλι γλαφυρή επιμένοντας σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ποιος είναι ο στόχος του συγγραφέα-αφηγητή;

Ποιες λέξεις μεταφέρουν τη φρίκη του για το θάνατο των ζώων;

Το κείμενο θα μπορούσε να τελειώσει εδώ. Αφήνει για επίλογο το πιο απρόσμενο επεισόδιο. Γιατί επιλέγει την τελευταία λεπτομέρεια με τις μαργαρίτες;

Aφού παρατηρήσετε τον γνωστό πίνακα του Πικάσο, τη Γκουέρνικα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα δύο έργα «συζητούν» μεταξύ τους;